Domica jest największą i najpiękniejszą jaskinią Słowackiego Krasu. Znajduje się ona na południowym skraju Płaskowyżu Silickiego, na wysokości 339 m n.p.m. a jej obszar ochronny zajmuje 616 ha. Z sąsiednią Jaskinią Baradla na Węgrzech tworzy jedną całość o długości 25 km. Długość korytarzy jaskini na terenie Słowacji wynosi 5368 m, z których udostępniono do zwiedzania 1315 m.
W okresie neolitu jaskinia była ośrodkiem gospodarczym oraz kultowym ludu kultury bukowogórskiej. W jaskini znajdowały się miejsca noclegowe, spełniano akty religijne, z pochodniami przenikano do ciemnych pomieszczeń jaskiniowych, do źródeł wody, do wysokiej jakości gliny, służącej do przygotowania wyrobów garncarskich. Klęska żywiołowa zasypała pierwotne wejście do jaskini w czasie, gdy nikt w niej nie przebywał. W późniejszych czasach jaskinia nie była zasiedlona.
Jaskinię odkrył 3.10.1926 Jan Majko, który znalazł jedno z czterech naturalnych wejść do jaskini. Jaskinię udostępniono 1.6.1932 po przekopaniu sztucznego wejścia a w 1958 roku wykopano obecne wyjście z jaskini. Obiekt wejściowy autorstwa J. Bebjaka został zbudowany w 1984 roku tak, aby uniknąć zalania jaskini (ostatnie miało miejsce w 1981 roku).
Jaskinia posiada piękne formacje krasowe z mnóstwem stalagmitów i stalaktytów. Do najważniejszych formacji krasowych należą Dom Majki, Dom indyjskich pagód, Skarb, Diamentowy rejs i Puszcza. Przez jaskinie przepływa podziemna rzeczka Styks, po której zwiedzający mogą odbyć rejs łódką na trasie o długości 150 m.
Od 1995 roku jaskinia jest wpisana na Listę światowego dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego UNESCO.
